نوت‌هام - شماره ۸

ببخشید ولی نظر صادقانه من در مورد نوشن اینه...

سلام امیدوارم احوالتون خوب باشه :‌)) خیلی خوشحالم که یک روز تعطیل دیگه رو با نوت‌هام شروع می‌کنید (چون خیلی درخواست شده بود روز تعطیل منتشر بشه) و امیدوارم که از مطالعه این شماره هم لذت ببرید.

شماره قبلی که با وقفه بسیار طولانی منتشر شد، یه عالمه از شما ابراز لطف کردید و خلاصه که با کلی انرژی و انگیزه و حمایت دارم این شماره رو می‌نویسم و دمتون گرم. :دی البته این شماره هم دو هفته‌ای هست آماده‌ست منتها دیگه خورد به یکی دو تا سفر و یکم با دیلی می‌رسه به دستتون اما محتوا داغه خیالتون راحت.

بی‌مقدمه، بریم سراغ یکی از پیام‌هایی که کلی جواب دارم براش؛ محمدحسین نیک‌مرد تو اینستاگرام گفته بود خیلی دوست دارم نظرت رو درمورد نوشن بدونم. (سلام محمدحسین :دی) راستش رو بخوای به‌نظرم ایده کلی Notion به‌عنوان یه All in One Workspace و اینکه یه ابزار به ما امکان اینکه بتونیم در ساده‌ترین حالت ممکن تو یه صفحه خالی هرچی می‌خوایم رو درست کنیم، خیلی خیلی جذابه! ولی به‌نظرم نوشن واقعا محصول خوبی نیست!

می‌دونم ممکنه خیلی‌ها ناراحت بشن، ولی من واقعا نوشن رو خیلی دوست ندارم :‌))‌ به‌نظرم تنها چیز جذابی که نوشن داره، هویت بصری یک‌دست و کامل اونه. نوشن خیلی راه داره به‌لحاظ پروداکتی و هنوز وقتی به تجربه کاربری کلی خودم از استفاده از نوشن نگاه می‌کنم، به این نتیجه می‌رسم که نوشن واقعا هنوز محصول کاملی نیست؛ من خودم خیلی خیلی کم از نوشن استفاده می‌کنم و ترجیحم کلا استفاده از ابزارهاییه که تخصصی‌تر کار موردنظرم رو انجام می‌دن. مثلا اگه بخوام روی دیتابیس کار کنم، ترجیحم Airtable هست تا نوشن. (معرفی محصول این شماره هم دراومد!)

این شما و این محصول این شماره: میزها رو هوا (هاهاها) / Airtable

ایرتیبل یا همون Airtable درواقع یه سرویس آنلاین دیتابیسی بسیار قدرتمند و جذابه؛ شما می‌تونید به ساده‌ترین شکل ممکن، تا دلتون می‌خواد Table و Record روی اون ثبت کنید و تا دلتون بخواد می‌تونید ازش Viewهای مختلف بکشید بیرون.

من سال گذشته برای مدیریت پروژه‌های Bee Creative به یه چالشی خورده بودم، اون هم این بود که من می‌خواستم تیم‌های مختلف، بوردهای مخصوص خودشون رو داشته باشن ولی اگه یه تسک بینشون مشترک بود، بتونن اون تسک رو روی بورد خودشون به‌صورت Colabrative داشته باشن. ضمنا بنابر جنس پروژه‌های اون زمان، یکی دیگه از اساسی‌ترین نیازهامون اون موقع این بود که بتونیم به مشتری، بدون اینکه مجبور باشیم براش یه بورد مجزا بسازیم یا به بورد خودمون که تسک‌های سایر مشتری‌هامون هم بود دسترسی بدیم، یه View از وضعیت تسک‌های خودش بدیم. 

اون زمان، بهترین راه‌حلی که پیدا کردیم و رفتیم سراغش، استفاده از Airtable بود؛ کاری هم که کردیم این بود که اومدیم یه دیتابیس از تمام تسک‌هامون ساختیم و با یه سری فیلد به‌خصوص، اون‌ها رو برای تیم‌ها و مشتری‌های مختلف تفکیک کردیم. اینطوری خیلی ساده تونستیم هم به مشتری یه ویو از وضعیت کارهاش تو تیم خودمون بدیم، هم تونستیم تسک‌های مشترک روی بورد تیم‌ها ایجاد کنیم بدون اینکه مجبور بشیم از تسک‌ها کپی بگیریم! خلاصه که چیز خیلی خفنی شده بود و کلی بهم افتخار می‌کردم. :‌))

از نوشن بهترون: Coda.io

حالا که جرئت کردم از نوشن نقد کردم، اگه به یه ابزار مشابه نوشن نیاز داشته باشیم پس چی خوبه؟ بی‌قیدوشرط Coda :‌)) این پلتفرم فوق‌العاده‌ست؛ تماااام ویژگی‌های نوشن رو داره، با این تفاوت که به مراتب از نوشن قدرتمندتره!

دیتابیس‌ها، دکمه‌ها، اتومیشن‌ها، تمپلیت‌ها و همه‌چی، توی کودا قدرتمندتر از نوشنه؛ به قدری من از استفاده از این محصول راضی‌ام که حد نداره. خوبیش هم اینه که هروقت کم و کاستی داشتی هم می‌تونی خودت یه چیزی براش در قالب اکستنشن توسعه بدی. :‌)) مثلا یکی از دوستان من، اکستنشن آبان رو که درواقع برای اضافه کردن تقویم شمسی به کوداست رو نوشته و خیلی هم خفنه. (البته تو کودا بهش نمی‌گن اکستنشن، می‌گن پک)

درکل، من کماکان ترجیح شخصیم اینه که برای هر کاری، یه ابزار مجزا که مختص به همون کار طراحی و توسعه پیدا کرده استفاده کنم و اگر قرار باشه از ده‌ها فانکشن مختلف تو یه Workspace بهره بگیرم یا به‌نوعی قرار باشه از یه All-in-one Workspace استفاده کنم، بی‌شک می‌رم سراغ کودا و اگر یه روزی از نوشن استفاده کنم هم، عمدتا به‌عنوان یه Note-Taking اپ خوشگل ازش استفاده می‌کنم. :‌))‌

تنها مشکل اساسی کودا اینه که مارکتینگشون خیلی بده :‌))) یعنی خیلی جدی حتی تو خارج از ایران هم کلا کسی این بندگان خدا که انقدر هم کار درست هستن و ابزار تمیز با یه Core قوی دارن رو نمی‌شناسه.

شما معرفی کردید (New 🥳)

اپل چند وقت پیش تو WWDC24 اومد یه قابلیتی رو برای iOS 18 معرفی کرد که برای Car Sickness کاربرد داره؛ دیدید بعضی‌ها تو ماشین گوشی نگاه می‌کنن سرشون گیج میره؟ دلیل علمی این مشکل اینه که مغز شما نمی‌تونه همزمان هم اینو بفهمه که دارید حرکت می‌کنید هم به یه چیز ثابت نگاه کنه. حالا فیچر جدید اپل، یه سری نقطه میاره روی صفحه‌تون که همزمان با حرکت شما، دارن حرکت می‌کنن و ظاهرا این مشکل سردرد و سرگیجه رو می‌تونه حل کنه. (متاسفانه من این مشکل رو ندارم و واقعا نمی‌تونم بگم اثر داره یا نه اگه شما این مشکل رو دارید و تستش کردید، تو کامنت‌ها بگید نتیجه رو :))

حالا پرهام یه زحمتی کشیده از اون‌جایی که حسابی اندروید فنه، اپ اندرویدی معادل همین فیچر رو بهمون معرفی کرده و لینکشو برام فرستاده که می‌تونید از اینجا دانلودش کنید. من تستش کردم، درمورد اثر نظری ندارم ولی یه کامنتی که هست اینه که نقطه‌ها توی آیفون، خیلی نرم و روون هستند اینجا خیلی Sensetiveتره؛ بخوام ساده‌تر بگم، یعنی نقطه‌ها خیلی وول می‌خورن. :‌))

اخباااااار

کد اندروید رو اسکیپ کن! / تو دنیای توسعه نرم‌افزار (که البته اساتید بسیار صاحب‌نظرتری از من می‌تونن درموردش حرف بزنن) یه مسئله‌ای که وجود داره اینه که شما باید یه بار برای آی‌اواس کد بنویسی، یه بار برای اندروید؛ البته که راه‌کارهایی هست که بتونید یه بار بنویسید و دوخروجی بگیرید، ولی واقعا از نظر من مطلوب نیستند :‌)) انگار سرته کار رو یه جوری هم آوردی اینجوری : )) الان یه ابزاری برای توسعه‌دهنده اومده به اسم Skip، که کارش اینه که شما کد Swift که برای iOS هست رو بهش میدید، و خیلی ایزی بهتون کد نیتیو اندروید (کاتلین) میده. اگه خواستید بیشتر درموردش بخونید، به این لینک سر بزنید.

اتفاقی که به لطف این ابزار می‌افته اینه که نسخه اندروید اپلیکیشن‌ها، به‌اندازه نسخه آی‌اواس می‌تونه جذاب و کامل باشه. توی پرانتز بهتون بگم که برخلاف ایران، خارج از ایران نرم‌افزارهایی که برای آیفون توسعه داده می‌شن خیلی جذابن و نسخه‌ی اندروید اون‌ها واقعا خوب نیستن :‌)) الان مثالی که تو ذهنم میاد ترلوعه، یا قبلا واتسپ که نسخه اندرویدش به مراتب زشت‌تر از نسخه آیفونش بود.

البته باید ببینیم واکنش اپل به این موضوع چیه؛ اگه بخواد اپل بازی دربیاره و قصه مثل قضیه Beeper که داشت تلاش می‌کرد آی‌مسیج رو به اندروید بیاره بشه، احتمال داره جلوش رو بگیره و خب این در نهایت به نفع کاربر نیست؛ ولی خب اپله دیگه… :))

خبر بعدی، یه فاجعه‌ی امنیتی دیگه‌ست! متأسفانه ظاهرا یه تیمی متوجه شده یه باگ امنیتی بزرگی توی سرورهای بات‌های ارسال پیام ناشناس تلگرام وجود داره؛ خب نمی‌دونم چقدر با این بات‌ها آشنا هستید ولی مدلشون اینجوریه که یه واسط هستند که من می‌تونم لینک بات ناشناسم رو با شما به اشتراک بذارم، شما هم به اون پیام بدید و پیامتون رو ببینم ولی نفهمم که کی این پیام رو ارسال کرده. خب وقتی پیام‌ها به مرحله‌ای از حساسیت می‌رسن که نمی‌شه اون‌ها رو با مشخصات واقعیمون ارسال کنیم و می‌خوایم ناشناس بفرستیمشون برای مخاطب مورد نظرمون، معمولا پیام‌ها خیلی حساس می‌شن و ممکنه از مسیج‌ها بسیار مهم و پرایویت بینشون باشه تا محتواهای حساس و نودیتی. بنابراین این مسئله واقعا یه فاجعه‌ی تمام عیاره. :‌)) امیدوارم به نظر متخصص‌های امنیتی گوش داده باشید و از این ربات‌ها استفاده نکرده باشید، ولی اگر خواستید در موردش اطلاعات بیشتری کسب کنید، می‌تونید این ویدئو ووریکس رو ببینید و این مطلب از محمد عربی در زومیت رو مطالعه کنید.

ایونت رونمایی محصولات جدید پیکسل هم برگزار شد و اگر بخواید بیشتر درموردشون بدونید، پیشنهاد می‌کنم مطلب بررسی پیکسل ۹ در زومیت رو بخونید که خیلی هم کامل و جذابه؛ ولی بریم سراغ مواردی که من روشون یکم حرف دارم.

به‌طور کلی، این نسل هم مثل نسل‌های گذشته، به شدت روی قابلیت‌های نرم‌افزاری تمرکز داشت؛ مشکلی که من با این موضوع دارم اینه که اکثر این فیچرها، با یه فاصله دو سه ماهه‌ای به سایز گوشی‌های اندرویدی هم اضافه می‌شن؛ مثلا من الان روی پیکسل ۶، تقریبا اکثر فیچرهای هوش مصنوعی پیکسل ۸ و ۸ پرو رو دارم! باتوجه به اینکه عمده این فیچرهای نرم‌افزاری هم بر بستر فضای ابری انجام می‌شن، نیاز به سخت‌افزار عجیبی ندارن و می‌تونن روی همه گوشی‌ها اجرا بشن.

نکته بعدی که درموردشون هست اینه که واقعا باید فیچرهای هوش مصنوعیشون تست بشه؛ صادقانه تجربه استفاده من از این فیچرهای پیکسل این بوده که عمدتا مانور تبلیغاتی بیش از حد دارن و واقعا عملکردشون اونقدر خوب نیست و اونقدرا هم که فکر می‌کنید کاربردی نیستن یا یه عالمه جایگزین بهتر براشون وجود داره. (البته من جمنای رو واقعا دوست دارم و هرازگاهی به چت جی‌پی‌تی از جمنای استفاده می‌کنم ولی برای استفاده‌اش نیازی به پیکسل ۹ ندارم الزاما :‌))

یه فیچر برای گرفتن عکس‌های دسته‌جمعی اضافه کرده به اسم Add Me که اینجوریه که اول یکی عکس رو می‌گیره، بعد یکی دیگه می‌ره دوربین رو می‌گیره دستش و اونی که اول پشت دوربین بود، میاد تو عکس و خودش رو به عکس دسته‌جمعی اضافه می‌کنه. باحاله و تقریبا Gimmick. :‌))

در مورد طراحی، می‌دونم که می‌دونید سلیقه خیلی دخیله و خب بیرون‌زدگی دوربینش سلیقه من نیست راستش رو بخواید. کلا یکم حس می‌کنم گوگل هنوز به اون طراحی مطلوب و بالغی که می‌خواد تو بامپ دوربین نرسیده و هر سال داره بدترش می‌کنه. :‌))) آها اینم اضافه کنم که اینکه لبه‌ها تخت شده خیلی جذابش هم کرده.

نکته جالب بعدی هم که لازمه بهش اشاره کنم اینه که گوگل اینفلوئنسرهایی که عضو Pixel Program هستند رو تهدید کرده اگه از پیکسل‌های جدید بد بگید یا اون‌ها رو با گوشی‌های برندهای دیگه مقایسه کنید، اسمتون رو از لیست اینفلوئنسرهای عضو برنامه پیکسل (که برای ارسال دستگاه و بررسی اونه و این امور رسانه‌ای) حذف می‌کنم. :‌))))) آقا خیلی زشته! نکنید این کار رو.

خب دیگه فکر کنم برای این شماره نوت‌هام کفایت می‌کنه، امیدوارم که از خوندن این شماره هم لذت برده باشید و مثل همیشه خیلی خیلی خوشحال می‌شم اگه نظرتون رو در مورد نوت‌هام باهام از طریق کامنت‌های ساب‌استک یا ارسال ایمیل به آدرس hi@maminsedghi.com درمیون بذارید.

راستی اگه یه وقت خبر یا محصولی رو هم دیدید که خوبه تو نوت‌هام بعدی بهش بپردازیم، حتما برام ایمیل کنید خیلی خوشحال می‌شم که تو نوشتن نوت‌هام هم کمکم کنید.

مثل همیشه دمتون گرم،
ارادت، امین